حفاری کابل برق

برای حفاری و نصب کابل برق، تراشه ای به عمق 120 سانتی متر برای کابل برق های فشار ضعیف و 150سانتی متر برای کابل های فشار قوی ایجاد کرده و سطح زیرین با یک لایه ۱۰ سانتی متری ماسه و خاک نرمک زیرسازی می شود، نوار خطر بر روی آن کشیده می شود و سپس به اندازه ۲۲ سانتی متر با آجر یا بلوک سیمانی گذاشته می شود، سپس مجدد نوار خطر کشیده شده و در پایان روی آن خاک ریزی می شود.
ماسه یا خاک نرم باعث حفظ نرمی و حفاظت کابل وهمچنین تنظیم دما می شود.
اگر دو کابل در کنار هم خوابانده شود، دریک مسیر به اندازه ۳۰ سانتی مترازهم فاصله داده شده که اگر کابلی آسیب دید به کابل های مجاور آسیبی وارد نکند.

نحوه انتخاب کابل برق جهت حفر چاه برق

کابل برق جهت حفاری کابل برق شامل دو قسمت است: کور و روکش.
روکش کابل از مواد مختلفی تهیه می شود که می تواند Polyvinyl Chloride-PVC یا Low Smoke Zero Halogen-LSZH باشد و در دو نوع Indoor وOutdoor تولید می شوند که مدل Outdoor مورد استفاده ما در کابل کشی زمینی است. کابل های فیبر نوری Outdoor خود در مدل های مختلف مانند دفنی یا کانالی و همچنین Steel Armored تولید می شوند که بسته به سناریو خود مدل مناسب را انتخاب می کنیم.

نحوه کابل کشی در حفاری کابل برق

کابل ها به طور معمول روی قرقره های چوبی یا فلزی پیچیده می شوند. در زمان حمل و نقل، قرقره باید با قرار دادن گوی های مناسب در اطراف آن مهار شده و از حرکت آن جلوگیری به عمل آید. قبل از پیاده کردن قرقره، محموله باید به دقت مورد بازرسی قرار گیرد تا از لحاظ سالم بودن در وضعیت مطلوبی قرار داشته باشد. همچنین در صورت صدمه دیدن کابل یا قرقره نسبت به تعویض آنها اقدام شود.
امکان توقف حرکت قرقره در هر لحظه باید وجود داشته باشد تا در صورت توقف ناگهانی قرقره از جمع شدن کابل و شل شدن حلقه های آن جلوگیری شود.

حفاظت از کابل برق در برابر عوامل خارجی

نحوه کابل کشی جهت حفر چاه برق باید طوری انتخاب شود که خطرات ناشی از خرابی های مکانیکی در آن به حداقل برسد. کابل ها نباید در محیط هایی که دمای آنها از حد پیش بینی شده تجاوز می کند، نصب شوند. مجاری کابل و یا لوله ها باید به قدر کافی با لوله و تجهیزات حرارتی فاصله داشته باشند. همچنین می بایست در برابر عوامل جوی و خورنده محافظت شده یا کابل مناسب انتخاب شود.

روش های مختلف کابل کشی زمینی برق در حفاری کابل برق

کابل کشی به روش دفنی

کابل کشی با روش عبور کابل از لوله

کابل کشی برق به روش دفنی

جهت حفاری و نصب کابل برق، کابل کشی توسط نیروهای الولوله ، انجام می شود. ابتدا گودالی متناسب با محل حفر شده و بعد از ریختن ماسه نرم در آن، کابل در گودال قرار گرفته و سپس با نصب پوشش حفاظتی مناسب گودال کاملاً پر می شود. ماسه های ریخته شده علاوه بر حفاظت و نرمی زیر کابل، دما را به خوبی منتقل کرده که این موضوع باعث خنک شدن و استفاده بهتر از ظرفیت بارگذاری کابل می شود.
قبل از کابل کشی مسیر کابل باید به طور دقیق نقشه برداری و مشخص شود و در طول مدت کابل کشی این نقشه به همراه فهرست لوازم مورد نیاز در دستری باشد. اطلاعات لازم جهت تشخیص خطا در آینده و نیز اطلاعات جهت توسعه سیستم در آینده در آن ثبت شود. همچنین بر روی نقشه باید اطلاعاتی مانند نوع کابل، نماد آن، طول و محل سرکابل ها، مفصل ها و… آورده شود. برای مشخص کردن مسیر کابل باید هماهنگی های لازم با شهرداری، راهنمایی و رانندگی، شرکت های گاز، آب، مخابرات و سایر شرکت های مرتبط به عمل آید تا تمامی موانعی که در مسیر وجود دارند مشخص شده و بهترین مسیر انتخاب شود. برای طرح مسیر تا حد ممکن باید از پیاده روها استفاده کرد.
عرض کانال بستگی به تعداد کابل دفن شده دارد که به طور معمول فاصله بین کابل ها ۲۰ سانتیمتر و فاصله هر کابل از دیواره کانال ۱۵ سانتیمتر است. در استاندارد حداقل عرض برای حفر کانال برای یک مدار ۵۰ سانتیمتر لحاظ می شود.
عمق کانال از سطح زمین بستگی به تعداد کابل هایی دارد که روی هم قرار می گیرد. در هر حال عمق کانال از سطح زمین در پیاده رو نباید از ۷۰ سانتیمتر کمتر و در زیر سطح خیابان نباید از یک صد و ده سانتی متر کمتر باشد.

کابل کشی برق از لوله

هنگامی که مسیر کابل یا جاده ها، خطوط راه آهن و… تقاطع دارد، کابل باید از میان لوله عبور داده شود. محل لوله های کابل باید به نحوی انتخاب شود که در عمل تحت تأثیر حداقل تداخل از کارهای دیگر قرار گیرد. لذا قوانین حریم ها در هر مورد باید رعایت شود. باید توجه کرد که لوله بر روی خاک های ناپایدار قرار نگیرد و دقت شود تا لبه های تیز لوله به کابل آسیب وارد نکند. باید در محل ورود و خروج کابل از لوله، از ورود سنگ و مواد اضافی دیگر به آن جلوگیری شود.

حفاری کابل های مخابراتی

الولوله با رعایت اصول و نکات ایمنی پروژه حفاری کابل های مخابراتی را پذیرا است.
برای حفاری کابل مخابرات یک تراشه به عمق 120 سانتیمتر ایجاد می کنند، سپس از آن ماسه یا خاک نرم به میزان ۱۰ سانتیمتر سطح زیرین را می پوشانند، به فاصله ۱۵ سانتیمتر از دیواره کانال کابل ها را خوابانده و پوشش حفاظتی روی کابل ها قرار می دهند. فاصله کابل ها معمولا ۲۰ سانتیمتر است.
بعد از انجام مرحله پوشش حفاظتی، آن را با خاک نرم و ماسه پر کرده، نوار خطر مرگ را می گزارند. سپس گودال خاکریزی می شود.